Το προηγούμενο καθορίζει παρατηρήσεις των πλανητών σε ένα σταθερό Ζωδιακό,
ενώ το τελευταίο θεωρεί ότι ο κινούμενος Ζωδιακός αρχίζει από την αλλαγή, την Εαρινή Ισημερία.
Είναι βέβαιο ότι οι σπουδαιότεροι Ινδοί συγγραφείς της αστρολογίας, αναφέρονται στο σταθερό Ζωδιακό για τις προβλέψεις τους.
Και το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από την εμπειρία.
Η προσαύξηση μεταξύ της αρχής του σταθερού Ζωδιακού και του κινούμενου Ζωδιακού ή των θέσεων του Νιραγιάνα και του Σαγιάνα, είναι αυτό που
υποδεικνύεται ως Αγιανάμσα, η οποία αυξάνεται περίπου 50 1/3 δευτερόλεπτα κάθε έτος.
Η δυτική Αστρολογία στηρίζεται στο σύστημα Σαγιάνα που σχετίζεται με τον κινούμενο Ζωδιακό.
Ο υπολογισμός του ωροσκοπίου γέννησης, σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό τρόπο και η μετατροπή του σε στον Ινδικό Ζωδικάο έχει την ακόλουθη διαδικασία:
Αφαιρούμε 397 από το έτος γέννσης, για τις γεννήσεις μΧ.
Πολλαπλασιάζομε το υπόλοιπο με 50 1/3 δευτερόλεπτα και ταξινομούμε το παράγωγο σε μοίρες, λεπτά της μοίρας και δεύτερα της μοίρας.
Αφαιρούμε αυτόν τον αριθμό των μοιρών, λεπτών και δεύτερων από τις θέσεις των Ακμών των Οίκων και των θέσεων των Πλανητών
του Δυτικού Ωροσκοπίου. Η εικόνα που λαμβάνομε, τοιουτοτρόπως, είναι σύμφωνα με το Ινδικό σύστημα.
Ας δούμε ένα παράδειγμα καθορισμού της Αγιανάμσα για το 1912 μΧ.
1912-397=1515, 1515*50 1/3=76255 δεύτερα. Τα 76255 δεύτερα δίνουν 21μοίρες, 10 πρώτα και 55 δεύτερα.
Άρα η Αγιανάμσα είναι 21:10:55 για το ζητούμενο έτος.