«Δύναται ο επιστήμων πολλάς αποτρέψασθαι ενεργείας των αστέρων, ότε έστιν ειδήμων της φύσεως αυτών και προπαρασκευάσαι αυτόν προ της συμπτώσεως των ενεργειών». Πτολεμαίος

Η αστρολογία είναι η εμπειρική επιστήμη που ασχολείται με την συνάρτηση, η οποία υφίσταται μεταξύ των ουρανίων σωμάτων και των φυσικοχημικών, βιολογικών και ψυχολογικών λειτουργιών των όντων επί της επιφάνειας της Γης. Απέχει πολύ από μια απλή «μαντική τέχνη». Έχει πολύ γενικότερο χαρακτήρα, εκτεινόμενη σε άπειρους ευρύτερους ορίζοντες.
Η αστρολογία είναι ίσως η αρχαιότερη επιστήμη που απασχόλησε τα περισσότερα διανοούμενα πνεύματα κάθε εποχής και κάθε χώρας. Γενικά χωρίζεται σε τρεις περιόδους, των αρχαίων χρόνων, του μεσαίωνα και των νεωτέρων χρόνων.
Οι Ινδοί ιερείς ανήγαγαν την καταγωγή του Ζωδιακού Κύκλου περίπου 3102 πριν τη γέννηση του Χριστού. Η ημερομηνία αυτή συνέπιπτε με μια έκλειψη Ηλίου.

Στη Σινική Αυτοκρατορία υπάρχει καταγραφή για μια έκλειψη Ηλίου που έγινε στο πρωί στις 22 Οκτωβρίου 2137 πΧ. Ιστορικά μητρικός τόπος καταγωγής της αστρολογίας είναι η Χαλδαία και η Βαβυλών, όπου άκμασε πολλές χιλιάδες χρόνια πΧ. Υπάρχουν πολλά αρχαιολογικά ευρήματα που το πιστοποιούν.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης κάνει αναφορές με θαυμασμό για τις αστρολογικές γνώσεις των Χαλδαίων. Ο γνωστότερος Βαβυλώνιος μύστης υπήρξε ο Βερώσης, ένας ιερέας του Θεού Βήλου, που έζησε την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μετέδωσε τις ανατολικές γνώσεις στην Ελλάδα. Λέγεται πως έφτιαξε και ιδιαίτερη σχολή στην Κω, όπου πιθανά φοίτησε ο Θαλής ο Μιλήσιος.
Οι Εβραίοι γνώρισαν από τους Βαβυλωνίους την αστρολογία. Επί της εποχής του Μωυσή, ήταν ήδη γνωστή η άσκηση της μαντικής διαμέσου των άστρων. Στο Ταλμούδ διατυπώνονται σαφώς ότι οι αστερισμοί εξασκούν κάποια επίδραση στον άνθρωπο κατά τη γέννησή του. Και παρ’ ότι απαγορεύει στο λαό να ασχοληθεί με την επιστήμη αυτή, εντούτοις τονίζει πως δεν πρέπει να την περιφρονεί κανείς, ούτε να εγείρει αντίρρηση. Ωστόσο, δεν προχώρησαν, ούτε καλλιέργησαν την επιστήμη αυτή, όπως άλλωστε και άλλες και παρέμειναν οικειοθελώς αμέτοχοι των προόδων των περί αυτούς, λαών.
Σε πολύ ανώτερο σημείο έφθασαν οι Αιγύπτιοι δια του θεού Θεύθ, του Τρις Μεγίστου Ερμή.
Στην Ελλάδα διδάχθηκε πολύ νωρίς η επιστήμη αυτή κυρίως με παρατηρήσεις των ουρανίων φαινομένων. Τον Γ΄ αιώνα πΧ, μετά τους πολέμους του Μ. Αλεξάνδρου, και επειδή είχαν έλθει οι Έλληνες σε επαφή με άλλους λαούς και γνώρισαν διάσημους αστρολόγους της Ανατολής, η αστρολογία άκμασε και πολλοί φιλόσοφοι γνώρισαν την επιστήμη της. Στα αρχαία κείμενα μνημονεύονται ο Βηρώσος από τη Βαβυλώνα και ο Μανέθων από την Αίγυπτο. Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος, που υπήρξε μετά τον Ίππαρχο, ο μεγαλύτερος αστρονόμος της αρχαιότητας, εμπνεύστηκε από τα διδάγματα τούτων και εξέθεσε τις γνώσεις σε δύο συγγράμματα που επί 14 αιώνες ήταν η μόνη αυθεντική πηγή της Αστρολογίας αλλά και της Αστρονομίας. Τούτα τα έργα είναι η Μαθηματική Σύνταξις ή Αραβικά, Αλμαγέστη και η Τετράβιβλος.
Αργότερα, ο Μανίλιος έγραψε τα Αστρονομικά, την εποχή του Αυγούστου Καίσαρα. Εκεί βρίσκονται σημαντικές πληροφορίες για τις όψεις των πλανητών και τις επιδράσεις τους επί των ανθρώπων, στα κεφάλαια 2, 3 και 4. Μετά υπήρξε ο Ιούλιος Φιρμίκος Ματέρνος, τον 4ο αιώνα μΧ. Μια σημαντική προσωπικότητα στις έρευνες της Αστρολογίας είναι επίσης ο Ιουλιανός ο Παραβάτης.
Στα μετέπειτα χρόνια, επί της εισόδου των Αράβων στην Ευρώπη, υπάρχει ο περίφημος Πέρσης Άμπου Μασσάρ Τζιαφάρ ίμπν Μοχάμεντ ή απλά, Αμπουμασάρ. Στο κυριότερο έργο του, το «Ολούφ», εκθέτει ότι κατά τη δημιουργία του κόσμου, επτά πλανήτες ήταν σε σύνοδο στο ζώδιο του Κριού και μετά από πάροδο 7000 ετών, όταν ο όγδοος ουρανός θα αποπερατώσει μια διπλή περιφορά περί τον ένατο, ο κόσμος θα καταστραφεί. Τότε οι ίδιοι επτά πλανήτες θα είναι σε σύνοδο στο ζώδιο των Ιχθύων, στην τελευταία μοίρα.
Εξηγεί επίσης στο έργο του, την ιστορία της διακυβέρνησης του κόσμου από τους επτά πλανήτες και τους διοικούντες αυτούς αγγέλους. Στο χρονικό διάστημα των 240 ετών και 4 μηνών η Γη υπόκειται στην επίδραση ενός πλανήτη και του ημεμονεύοντος σε αυτόν Πνεύμα. Έτσι, ο Κρόνος είναι ο πρώτος στη σειρά με ηγεμόνα άγγελο τον Κασσιήλ ή Κασφιήλ που σημαίνει «την αρετή, τον Ναό του Θεού». Μετά έρχεται ο Ζευς με ηγεμόνα άγγελο τον Ζαχαριήλ ή Χαδχιήλ ή Σραφιαϊήλ που αντιπροσωπεύει την αμεροληψία του Θεού. Μετά από 240 έτη και 4 μήνες έρχεται ο Άρης με τον άγγελο Σαμαήλ ή Καμαήλ ή Σαμσμαϊήλ και μετά τούτου ο Ήλιος με τον άγγελο Μιχαήλ ή Μικαήλ που σημαίνει του Οίκου του Θεού. Άνωθεν του Ήλιου κείνται ο Ζεύς, ο Άρης και ο Κρόνος και κάτωθέν του η Αφροδίτη, ο Ερμής και η Σελήνη.
Όλοι, μαζί και ο Αμπουμασάρ, λέγουν ότι και οι ερμητιστές, πως ο Ήλιος είναι ο πραγματικός γιος του αόρατου ήλιου που γεννήθηκε στο ζώδιο των Χηλών ή του Ζυγού, στο μέσον των αιώνων. Ιστορικά, πρέπει να σημειώσω πως η έλευση του Ιησού ήταν στη ηγεμονία του Ήλιου και του Μιχαήλ.
Την ηγεμονία του Ήλιου διαδέχεται η Αφροδίτη με άγγελο τον Αναήλ ή Ανιαϊήλ που σημαίνει «ο λαός του Θεού» και μετά από αυτήν ο Ερμής με άγγελο τον Ραφαήλ ή Ρουφιαϊήλ που σημαίνει «ο γιατρός του Θεού» και τέλος η Σελήνη με άγγελο τον Γαβριήλ ή Τζιμπραϊήλ που σημαίνει «Αρετή, ισχύς και δύναμη».
Κατά τους υπολογισμούς του Πέρση, το 1771 μΧ μέχρι του έτους 2011 βρισκόμαστε στην ηγεμονία του Άρη. Μετά θα ακολουθήσει η Σελήνη.
Η Αστρολογία λοιπόν, είναι το σύνολο της επιστήμης περί φύσης, που αναζητεί και ερευνά τις σχέσεις που υφίστανται μεταξύ των γήινων φαινομένων και των επιδράσεων των ουρανίων σωμάτων. Μια οιαδήποτε διαμόρφωση του ουρανού, αντιστοιχεί προς μια ανθρώπινη ικανότητα, ή προς ένα γεγονός του ανθρώπινου βίου, όταν η διαμόρφωση αυτή, κατά τη στιγμή της γέννησης παρουσιάζεται συχνότερα στους ανθρώπους που κατέχουν την ικανότητα αυτή, παρά στους υπόλοιπους.
Οι κυριότερες Συντεταγμένες είναι το Γεωγραφικό Πλάτος και Μήκος. Τούτες οι Συντεταγμένες καθορίζουν έναν τόπο στη Γη, αλλά οι ίδιες καθορίζουν και ένα «τόπο», μια θέση ή αστέρα στην Ουράνιο Σφαίρα. Για τον καθορισμό της θέσης ενός αστέρα χρησιμοποιούνται τα άνω ορισθέντα στοιχεία, ο Ισημερινός, η Εκλειπτική και το Εαρινό Σημείο Ισημερίας του Κριού (γ, σημείο γάμμα).
Υποθέτομε πως από το σημείο Α που είναι σημείο Αστέρα, έχει χαραχθεί από ένας κύκλος που διέρχεται από τους δύο πόλους, αυτόν της Εκλειπτικής και αυτόν του Βορρά. Τα τόξα των κύκλων τούτων  τέμνουν την Εκλειπτική κατά τον Ισημερινό σε δύο σημεία. Η απόσταση από του σημείου γ και με τη φορά του βέλους, στην Εκλειπτική μέχρι το σημείο της τομής είναι το Μήκος του Αστέρα Α. Το Μήκος αυτό μπορεί να είναι Ανατολικό ή Δυτικό, εφόσον ο Αστέρας βρίσκεται ανατολικά ή δυτικά του Πρώτου Μεσημβρινού ο οποίος περνά από το σημείο γ. Στην εικόνα είναι Ανατολικό Μήκος. Το διάστημα Α ως Α2 είναι το Πλάτος του Αστέρα. Το διάστημα Α ως Α1 είναι η Απόκλιση του Αστέρα. Το διάστημα γ ως Α1 είναι η Ορθή Αναφορά του Αστέρα. Το διάστημα Α ως Α3 είναι ο Ύψος του Αστέρα.

Η δίεδρη γωνία από τον ωριαίο κύκλο του Αστέρα και τον Μεσημβρινό του τόπου είναι η Ωριαία Γωνία του Αστέρα.
Ορίζοντας είναι ο μέγιστος κύκλος κατά τον οποίο τέμνεται η Ουράνιος Σφαίρα από το οριζόντιο επίπεδο που διέρχεται από το κέντρο της Γης. Οι κύκλοι που διέρχονται από τους πόλους είναι μέγιστοι κύκλοι. Ο μέγιστος κύκλος που διέρχεται από τους πόλους της Γης ονομάζεται Ωριαίος Κύκλος. Το επίπεδο του Ισημερινού είναι κάθετο στον άξονα Βορρά-Νότου (άξονας πόλων). Το επίπεδο της Εκλειπτικής είναι κάθετο στο άξονα των πόλων της Εκλειπτικής.

Το Πλάτος μετριέται σε μοίρες, πρώτα και δεύτερα λεπτά της μοίρας. Το ίδιο και η Απόκλιση. Αντίθετα, η Ο.Α.(Ορθή Αναφορά) και το Μήκος μετριούνται σε ώρες, πρώτα και δεύτερα λεπτά της ώρας.
Αυτό σημαίνει πως σαν μονάδα γωνίας δεν λαμβάνεται πλέον η μοίρα αλλά το 1/24 της περιφέρειας, το οποίο καλείται κατ’ αναλογία, ώρα. Οικοθεσία. Οικοθεσία ονομάζονται τα συστήματα εκείνα που διαχωρίζουν με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο, το Ζωδιακό Κύκλο σε 12 δωδεκατημόρια που ονομάζονται Οίκοι. Κάθε Οίκος έχει αρχή και τέλος. Η αρχή ονομάζεται Ακμή.
Είναι δεδομένο πως το επίπεδο της Εκλειπτικής παρουσιάζει τη γνωστή κλίση προς τον Ουράνιο Ισημερινό, που είναι 23ο και 27΄.
Σε μια ορισμένη στιγμή και για ένα ορισμένο σημείο της Γης, το σημείο της Εκλειπτικής που τέμνει τον Ορίζοντα καλείται Ωροσκόπος ή Ανατολή. Το δε σημείο της Εκλειπτικής το διερχόμενο από το ανώτερο Μεσημβρινό, καλείται Μεσουράνημα.
Η αρχή της αστρικής μέρας σε κάποιο τόπο είναι η στιγμή κατά την οποία η Ωριαία Γωνία του σημείου γ είναι μηδέν. Δηλαδή, όταν το εαρινό σημείο βρίσκεται στο Μεσημβρινό του τόπου. Η Ωριαία Γωνία του εαρινού σημείου σε κάποια στιγμή, σε κάποιο τόπο, καλείται Αστρικός Χρόνος ή Αστρική Ώρα του τόπου κατά τη στιγμή αυτή. Ο χρόνος αυτός είναι η λεγόμενη Ορθή Αναφορά του Μεσουρανήματος (ΟΑνΜΣ), η οποία για τη μέση μεσημβρία δίνεται από τις Αστρονομικές Εφημερίδες και τους Πίνακες των Οίκων, ως Αστρικός Χρόνος.
Η Αστρική μέρα είναι το χρονικό διάστημα το μεταξύ δύο διαδοχικών διελεύσεων ενός αστέρα ή σημείου (πχ δύο μεσουρανημάτων) δια του ιδίου Μεσημβρινού. Η Αστρική μέρα διαιρείται σε 24 αστρικές ώρες. Οι Ωριαίες Γωνίες εκφράζονται σε μονάδες χρόνου. 

Η κατάστρωση του θεμελιώδους ή γενέθλιου ωροσκοπίου, είναι απαραίτητη για να αναγνώσει κάποιος τις ικανότητες ή μη, ενός ατόμου σαν προδιαθέσεις.
Ωροσκόπιο, ουράνιο θέμα ή αστρολογικός χάρτης
λοιπόν καλείται ένας ζωδιακός κύκλος στον οποίο έχουν τοποθετηθεί κατόπιν υπολογισμού οι πλανήτες, οι απλανείς, οι ακμές των 12 Οίκων και άλλα σημεία ή τόποι του στερεώματος.
Ολόκληρη η Αστρολογία στηρίζεται στον υπολογισμό των κύκλων. Είναι γνωστό πως ο κύκλος έχει 360 μοίρες (360ο), και κάθε μοίρα έχει 60 πρώτα λεπτά (60΄) και κάθε λεπτό έχει 60 δεύτερα λεπτά (60’’). Κάθε τμήμα του κύκλου, ανεξάρτητα από μέγεθος, καλείται τόξο. Ο Ισημερινός είναι και αυτός ένας κύκλος που διαιρείται σε μοίρες, πρώτα λεπτά και δεύτερα λεπτά. Η ημερήσια κίνηση της Γης περί τον άξονά της είναι 24 ώρες (24
h ή 24ω) και η ώρα διαιρείται όμοια. Έτσι, 1 ώρα έχει 60 πρώτα λεπτά (60m ή 60λ), ένα πρώτο λεπτό έχει 60 δεύτερα λεπτά (60s ή 60δ).
Έτσι ο Ισημερινός μπορεί να διαιρεθεί είτε σε μέγεθος τόξου, είτε σε μέγεθος χρόνου.
Η σχέση προκύπτει αναλογικά, αν διαιρέσομε τις 360 μοίρες με τις 24 ώρες. Είναι δηλαδή, 15/1, 15ο προς 1
h, κατ’ επέκταση, 15΄είναι 1m και 15΄΄ είναι 1s.
Ας δούμε ένα παράδειγμα μετατροπής μήκους τόξου σε μήκος χρόνου, όπως να μετατραπεί το τόξο κύκλου 30ο σε χρονικό μέγεθος.
Οι 15ο είναι 1ω.
Οι 30ο           Χ
à Χ=1*30/15 = 2ω
Άλλο. Έστω πως έχομε τόξο 12ο.
Οι 12ο είναι 12*60=720΄ και οι 15ο είναι 15*60=900΄
και η 1ω είναι 1*60=60λ
Άρα ο Χ είναι Χ=60*720/900= 48 λ
Ας δούμε ένα άλλο παράδειγμα, τη μετατροπή του τόξου 138ο 36΄ (138:36)
Χ1 = 1*138/15 που δίνει δεκαδικό. Έτσι θα υπολογίσομε Χ1=1*135/15=9ω και μετατρέπομε τις υπόλοιπες 3 μοίρες σε λεπτά για να τις προσθέσομε στις 36. δηλαδή, 3*60+36= 216΄. Χ2=1*216/15 που πάλι δίνει δεκαδικό. Άρα, θα αφαιρέσομε 6 λεπτά και θα κάνομε την πράξη, Χ2=1*210/15= 14λ. Μετά θα μετατρέψομε τα 6 λεπτά σε δεύτερα. Δηλαδή, 6*60=360 και θα κάνομε την πράξη Χ3=1*360/15=24δ. Άρα το μήκος είναι 9ω 14λ 24δ.
Αντίστροφα, αν θέλομε να μετατρέψομε την ώρα σε μήκος τόξου, θα ακολουθήσομε ανάλογη πορεία. Έστω λοιπόν πως ζητούμε τη μετατροπή 3ω 33λ 54δ σε τόξο.
Η 1ω είναι 15ο
Οι 3 ω        Χ
à Χ=15*3/1=45ο.

Το 1λ είναι 15΄
Τα 33 λ       Χ1
à Χ1=15*33/1=495΄ το οποίο είναι 8ο και 15΄. Το 1δ είναι 15΄΄
Τα 54δ        Χ2
à Χ2= 15*54/1=810΄΄ το οποίο είναι 13΄ και 30΄΄Άρα το συνολικό μήκος τόξου είναι:
        45ο
        8ο 15΄
+           13΄  30΄΄
       -----------------
        53ο  28΄  30΄΄

Υπενθυμίζω πως ο κύκλος έχει 360 μοίρες, οπότε όταν παρουσιαστεί άθροισμα μεγαλύτερο των 360ο τότε κάνομε αφαίρεση τις 360ο για να προκύψει το τόξο. Επίσης, άθροισμα σε πρώτα μεγαλύτερο των 60, σημαίνει πως θα κάνομε αφαίρεση το 60 για να προκύψει 1 μοίρα. Το ίδιο ισχύει με τα πρώτα και τα δεύτερα. Το ίδιο ισχύει και για τις ώρες, τα λεπτά και τα δεύτερα της ώρας. Εκεί θα αφαιρέσομε το 24 για τις ώρες και το 60 για τα λεπτά και τα δεύτερα.

Τώρα, θα ασχοληθούμε με τον τρόπο που καταστρώνεται ένα ωροσκόπιο. Παράλληλα με τους υπολογισμούς, θα δοθούν και οι αστρολογικοί όροι που χρησιμοποιούνται.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως τα δεδομένα που θα χρησιμοποιήσομε προέρχονται από αυτά της αστρονομίας, των μαθηματικών, της χωρομετρίας.

Το ενδιαφέρον για την αστρολογία οπωσδήποτε οδηγεί στην κατάστρωση ενός χάρτη.
Τα στοιχεία που πρέπει να έχομε είναι: 1ο ημερομηνία γέννησης, 2ο τόπος γέννησης και 3ο ώρα γέννησης. Στην περίπτωση που το τρίτο δεδομένο απουσιάζει, τότε υπολογίζομε σαν ώρα γέννησης, τη μεσημβρία του τόπου γέννησης, ήτοι 12:00.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η ώρα γέννησης πρέπει να είναι σωστή για να καταστρωθεί ένας σωστός αστρολογικός χάρτης.
Η ώρα που δίνεται συνήθως, είναι εκείνη που πρωτακούστηκε το πρώτο κλάμα του μωρού, που θεωρείται ότι συμπίπτει με την πρώτη αναπνοή που παίρνει, μόλις γεννηθεί. Ωστόσο, να έχετε υπόψη σας ότι σωστή ώρα είναι η ώρα που το παιδί βγαίνει από την κοιλιά της μάνας ή η ώρα που του κόβουν το λώρο.
Αν η ώρα έχει απόκλιση, τότε ή θα δώσομε σαν ώρα τη μεσημβρία ή θα γίνει προσπάθεια για μια ανάδρομη εργασία, μέχρι τη στιγμή της γέννησης, αν είναι γνωστά τα συμβάντα της ζωής του ατόμου. Αυτή η μέθοδος ονομάζεται «διόρθωση», αλλά δεν είναι τόσο αλάνθαστη όσο υπονοεί η λέξη.
Η κατάστρωση Ωροσκοπίου είναι λοιπόν, μια τεχνική που στοχεύει στην κάλυψη της διαδικασίας ανεύρεσης των θέσεων των ζωδίων και των πλανητών για μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και τοποθεσία και τη μετέπειτα καταγραφή τους. Οι πιο τυπικές και συνηθισμένες σύγχρονες εκφράσεις που χρησιμοποιούνται είναι «η χάραξη ενός χάρτη» και «το φτιάξιμο ενός ωροσκοπίου».
Αυτή η εργασία χωρίζεται σε δυο στάδια: Στο πρώτο στάδιο είναι ο υπολογισμός της εύρεσης του μήκους στο ζωδιακό κάθε πλανήτη για μια δοσμένη χρονική στιγμή. Στο δεύτερο στάδιο είναι ο υπολογισμός εύρεσης της Αστρικής Ώρας για τη δοσμένη στιγμή του μεσημβρινού του δοσμένου τόπου, γνωστής σαν Τοπική Αστρική Ώρα και από αυτό θα βρούμε, ανατρέχοντας στους «Πίνακες των Οίκων», τη μοίρα που ανέρχεται πάνω από τον ορίζοντα, ο
Ascendant (Asc), δηλαδή ο Ωροσκόπος και τη μοίρα που μεσουρανεί στο μεσημβρινό, το Midheaven, λατινικά Medium Coeli (Mc), δηλαδή το Μεσουράνημα. Διαμετρικά των σημείων τούτων βρίσκονται αντίστοιχα για τον Ωροσκόπο, ο Descendant (Desc) δηλαδή ο Κατερχόμενος και για το Μεσουράνημα, Λατινικά το Imum Coeli (IC). Στην ελληνική ορολογία είναι Ωροσκόπος και Δύση, Μεσουράνημα και Υπόγειο. Συχνά, καλούμε το Μεσουράνημα, Ζενίθ και το Υπόγειο, Ναδίρ. Αυτά είναι διαφορετικά σαν έννοιες αν και στις τιμές έχουν πολύ ελάχιστη διαφορά.
Αν διαιρέσομε τη γήινη σφαίρα με αρχή τον Μεσημβρινό του Γκρήνουιτς, σε 24 ίσους τομείς ή ατράκτους, θα λάβομε τμήματα 15ο καθένα. Η πρωτεύουσα κάθε κράτους έχει επίσημη τοπική ώρα, την τοπική ώρα που είναι πλησιέστερη στους δύο Μεσημβρινούς που ορίζουν το τμήμα που αυτή βρίσκεται. Ολόκληρος ο κόσμος και η Ευρώπη βέβαια, έχει διαιρεθεί σε ατράκτους. Η Ευρώπη, συγκεκριμένα έχει τρεις ατράκτους με διαφορά μία ώρα, η μία από την άλλη. Η πρώτη άτρακτος είναι αυτή της Δυτικής Ευρώπης και η ώρα της συνεπώς καλείται Δυτική Ευρωπαϊκή Ώρα (ΔΕΩ). Η δεύτερη είναι η Μέση Ευρωπαϊκή Ώρα (ΜΕΩ) και η τελευταία η Ανατολική Ευρωπαϊκή Ώρα (ΑΕΩ). Στην τελευταία βρίσκεται η Ελλάδα. Πιο κάτω υπάρχει πίνακας με όλες τις ατράκτους.
Ως βάση της ΔΕΩ λαμβάνεται ο Μεσημβρινός ο διερχόμενος της πόλης του Γκρήνουιτς, με διερχόμενο Μεσημβρινό 0ο , της ΜΕΩ ο Μεσημβρινός ο διερχόμενος της πόλης Γκαίρλιτς 15ο που ισούται με +1 ώρα και της ΑΕΩ ο μεσημβρινός ο διερχόμενος της πόλης της Πετρούπολης 30ο που ισούται με +2 ώρες. Αφαιρώντας τις 2ω από την ώρα Ελλάδας, η ώρα που προκύπτει ονομάζεται ώρα
G.Μ.Τ.
Ας δούμε κάποια παραδείγματα:
Έστω ότι έχομε μια γέννηση στην Αθήνα στις 25 Απριλίου 1930 και ώρα 16ω και 30λ (16:30) ΑΕΩ. Η Ελλάδα παραδέχεται ως επίσημη ώρα από το 1916 την προηγούμενη αναφερθείσα.
Μετατρέπομε το Ανατολικό Μήκος της Αθήνας σε μήκος χρόνου:
Οι Συντεταγμένες της Αθήνας είναι Βόρειο Γεωγραφικό Πλάτος 37ο 58’ 20’’ και Ανατολικό Γεωγραφικό Μήκος 23ο 43΄ 58΄΄ .
Το μήκος 23:43:58 μας δίνει μήκος χρόνου 1ω 34λ 55δ ή αν ληφθεί σαν μήκος 23:44 που είναι πιο συνηθισμένο, τότε το μήκος χρόνου είναι 1:34:52.
Για τη μετατροπή της ΑΕΩ σε τοπική ώρα (ΤΩ) ακολουθούμε τη διαδικασία, από την ώρα γέννησης αφαιρούμε 2 ώρες και προσθέτομε το Ανατολικό Μήκος σε χρόνο.
Έτσι, προκύπτει ο τύπος: ΑΕΩ-2ω+ΑΜ=ΤΩ.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι:
16:30-2+1:33:52= 16:04:55 ΤΩ.
Ας υποθέσομε ότι έχομε μια γέννηση στη Λειψία, στις 24 Φεβρουαρίου 1928 και ώρα 12:15. Το Ανατολικό Μήκος της Λειψίας είναι 0ω 49λ 34δ. Η μετατροπή της ΜΕΩ σε ΤΩ ορίζεται στην περίπτωση ως εξής: ΜΕΩ-1ω+ΑΜ=ΤΩ, δηλαδή:
12:15-1=49:34=12:04:34 ΤΩ.
Με λίγα λόγια υπάρχει μια απλή διαδικασία για τις μετατροπές.


1. Μετατροπή της Τοπικής Ώρας (ΤΩ) σε ΔΕΩ.

α) σε Ανατολικό Μήκος του τόπου γέννησης: ΤΩ-ΑΜ=ΔΕΩ.
β) σε Δυτικό Μήκος του τόπου γέννησης: ΤΩ+ΔΜ=ΔΕΩ.
ΑΜ είναι το Ανατολικό Μήκος σε χρόνο και ΔΜ το Δυτικό Μήκος σε χρόνο.

2. Μετατροπή της ΔΕΩ σε ΤΩ

α) σε Ανατολικό Μήκος του τόπου γέννησης: ΔΕΩ+ΑΜ=ΤΩ
β) σε Δυτικό Μήκος του τόπου γέννησης: ΔΕΩ-ΔΜ=ΤΩ

3. Μετατροπή της ΜΕΩ σε ΔΕΩ:
ΜΕΩ-1ω=ΔΕΩ
4. Μετατροπή της ΔΕΩ σε ΜΕΩ:
ΔΕΩ+1ω=ΜΕΩ
5. Μετατροπή της ΜΕΩ σε ΤΩ:
ΜΕΩ-1ω+ΑΜ=ΤΩ
6. Μετατροπή της ΑΕΩ σε ΤΩ:
ΑΕΩ-2ω+ΑΜ=ΤΩ
Μέσος Χρόνος Γκρήνουιτς (
Greenwich Μean Τime ή G.Μ.Τ.).
Καθώς οι μέρες δεν είναι ακριβώς ίσες με βάση τον ηλιακό χρόνο, χρησιμοποιούμε ένα μέσο όρο. Τα αρχικά G.Μ.Τ. χρησιμοποιούνται συνήθως για να εκφράσουν αυτή τη μέση ώρα για το Γκρήνουιτς. Είναι η ώρα ατράκτου ή συμβατική ώρα που χρησιμοποιείται στη Μεγάλη Βρετανία και ορισμένες άλλες χώρες. Συνήθως, η στιγμή της γέννησης στη Βρετανική συμβατική ώρα αναφέρεται σαν G.Μ.Τ.
Μέχρις να γίνει εξοικείωση με τους υπολογισμούς, θα χρησιμοποιήσομε φόρμες όπου συνοψίζεται η εξήγηση των όρων που προανέφερα.
Θα πρέπει να τονίσω το σημείο της Θερινής Ώρας, όπου αυτό ανάλογα το διάστημα της γέννησης, πρέπει να αφαιρείται από την ώρα γέννησης.
Οι θέσεις των πλανητών δίνονται στο Ναυτικό Αλμανάκ, στο σημείο όπου αναφέρεται η «Ορθή Άνοδος και Απόκλιση» και μετά τις μετατρέπουμε σε ζωδιακό μήκος. Αυτά τα μήκη δίνονται στις εφημερίδες του Ράφαελ, σε
G.Μ.Τ
Υπάρχουν εφημερίδες που δίνουν τις πλανητικές θέσεις είτε για το μεσημέρι, είτε για τα μεσάνυχτα, σε 0ω
G.Μ.Τ  Στην τελευταία περίπτωση αναφέρεται συχνά σαν U.T δηλαδή Universal Time. Εφόσον λοιπόν η πλανητική θέση δίνεται από τις εφημερίδες βασισμένη σε G.Μ.Τ πρέπει να μετατραπεί ο συγκεκριμένος χρόνος της τοπικής ώρας γέννησης σε ώρα Γκρήνουιτς, πριν κάνομε τις αναγκαίες αναπροσαρμογές της ώρας γέννησης και πριν βρούμε την Τοπική Αστρική Ώρα για τη γέννηση. Ας δούμε ένα παράδειγμα για μια Ώρα Ατράκτου (ή Συμβατική Ώρα). Υποθέτομε πως έχομε μια γέννηση στις 6 πμ στις 12 Ιανουαρίου 1998, στη Νέα Υόρκη. Η ώρα Ατράκτου είναι -5ω γιατί η Νέα Υόρκη ανήκει σε Άτρακτο που απέχει από το Γκρήνουιτς 5 ώρες Ανατολικά. Άρα ο G.Μ.Τ της ώρας γέννησης είναι 11 πμ γιατί προσθέτομε τη διαφορά. Ένα άλλο παράδειγμα, για μια γέννηση στις 10μμ στις 10 Μαρτίου 1981, στη Νέα Υόρκη. Η G.Μ.Τ είναι 3 πμ της επόμενης μέρας, δηλαδή στις 11 Μαρτίου.
Υπολογισμός Οικοθεσίας. Ένα μαθηματικά υπολογισμένο ωροσκόπιο βασίζεται στο Μεσουρανούν Σημείο κατά τη στιγμή της γέννησης. Το σημείο αυτό σχηματίζεται με την τομή του Μεσημβρινού του τόπου γέννησης με τον Ισημερινό και προκαλείται από την περιστροφή της Γης περί τον άξονά της. Το Μεσουρανούν Σημείο είναι εκφραζόμενη Ορθή Αναφορά του Μεσουρανήματος σε αστρική ώρα, δηλαδή η ακμή του 10ου (Χ) Οίκου. Για τον υπολογισμό του Μεσουρανούντος Σημείου ακολουθούμε τον γενικό κανόνα: στην αστρική ώρα της μεσημβρίας της αμέσως προηγηθείσης της γεννήσεως, προστίθεται το χρονικό διάστημα από της μεσημβρίας αυτής μέχρι της ώρας της γέννησης, το οποίο έχει μετασχηματιστεί σε αστρική ώρα. Έτσι λαμβάνεται το Μεσουρανούν Σημείο του Μεσημβρινού, δηλαδή την Ορθή Αναφορά του 10ου Οίκου (ΜΣ).
Ας δούμε σαν ένα παράδειγμα μια γέννηση στην Αθήνα, στις 1/6/1984, 3:00 μμ.

 

Ημέρα

Μήνας

Έτος

Ημερομηνία γέννησης

1

6

1984

Τόπος γέννησης

Αθήνα

Γεωγραφικό Πλάτος τόπου

37

58

 

Γεωγραφικό Μήκος τόπου

23

44

 
 

Ώρα

Λεπτά

Δεύτερα

Ώρα γέννησης                                       πμ        μμ

3

00

00

Ώρα Ατράκτου                                        Ανατ.   Δυτ.

2

   

Θερινή Ώρα

-

   

G.M.T.                                                    πμ          μμ

1

00

00

Ημερομηνία G.M.T. :  1/6/1984                          

     
 

Ώρες

Λεπτά

Δεύτερα

Αστρική ώρα για τη μεσημβρία G.M.T.

4

40

36

Μεσοδιάστημα πριν ή μετά το μεσημέρι    πμ-     μμ+

1

00

00

Αποτέλεσμα

5

40

36

Επιτάχυνση για το μεσοδιάστημα               πμ-    μμ+

 

00

10

Αστρική Ώρα Γκρήνουιτς την ώρα γέννησης  (Sidereal Time)

5

40

46

Χρονικό ισοδύναμο μήκους (U.T)                      Ανατ.+   Δυτ.-

1

34

55

Τοπική Αστρική Ώρα για την ώρα γέννησης
Αφαίρεση 24 ώρες αν χρειάζεται.

7

15

41

Από τον πίνακα Οίκων, για Πλάτος 37:58 Βόρεια
Ωρ.
15ο 23'26'' Ζυγού  ΜΣ.17ο 27'46'’ Καρκίνου (Ωρ.195°23'26''-ΜΣ.107°27'46'’)

     

Οδηγίες πίνακα.
Αναγράφομε την ημερομηνία γέννησης και τον τόπο γέννησης. Βρίσκομε το Γεωγραφικό Πλάτος και Μήκος της πόλης γέννησης. Γράφομε την ώρα γέννησης, έτσι όπως μας δόθηκε. Μετατρέπομε σε
G.M.T. την ώρα γέννησης προσθέτοντας ή αφαιρώντας, δηλαδή για Δυτικά προσθέτομε και για Ανατολικά αφαιρούμε, τη συμβατική ώρα Ατράκτου. Αφαιρούμε τη μονή ή διπλή θερινή ώρα. Γράφομε το αποτέλεσμα σε χρόνο G.M.T. Σημειώνομε αν άλλαξε η ημερομηνία από τη μετατροπή σε G.M.T. Γράφομε την Αστρική Ώρα για το μεσημέρι G.M.T. από την εφημερίδα του Ράφαελ για την ημερομηνία γέννησης. Υπολογίζομε την επιτάχυνση του μεσοδιαστήματος (10λ για κάθε 1 ώρα). Για γεννήσεις πμ την αφαιρούμε και για γεννήσεις μμ την προσθέτομε. Το αποτέλεσμα που θα βρούμε τώρα είναι η Αστρική Ώρα για το Γκρήνουιτς, την ώρα της γέννησης.
Βρίσκομε το ισοδύναμο του Γεωγραφικού Μήκους σε χρόνο. Αν ο τόπος γέννησης είναι Δυτικά το αφαιρούμε, αν είναι Ανατολικά το προσθέτομε. Το αποτέλεσμα εδώ είναι η Τοπική Αστρική ώρα γέννησης. Βρίσκομε την Τοπική Αστρική ώρα στον Πίνακα των Οίκων για το δοσμένο Πλάτος και Μήκος του τόπου γέννησης. Βρίσκομε τις μοίρες του Ωροσκόπου και του Μεσουρανήματος. Γράφομε τα στοιχεία στο Χάρτη, ανάλογα με το σύστημα Οικοθεσίας που επιλέγομε. Στη φόρμα που δουλεύομε, διαγράφομε ότι δεν ισχύει.
Αν το Γεωγραφικό Πλάτος είναι Νότιο, τότε προσθέτομε 12 ώρες στην Τοπική Αστρική ώρα γέννησης. Μετά ανατρέχοντας στον Πίνακα των Οίκων, για το αντίστοιχο βόρειο πλάτος, θα πρέπει να αντιστρέφομε τα ζώδια, δηλαδή εκεί που βρίσκομε Κριός θα βάλομε Ζυγός.

Η μεσημβρία της ημερομηνίας από τις αστρονομικές εφημερίδες είναι 4ω 40λ 36δ, που ονομάζεται Αστρικός Χρόνος (
Sidereal Time) και είναι για το μήκος Γκρήνουιτς. Η Αθήνα βρίσκεται ανατολικά 1:34:52 του Γκρήνουιτς. Η επιτάχυνση για το μεσοδιάστημα είναι η μετατροπή του Μέσου Ηλιακού χρόνου σε Αστρικό Χρόνο. Το Χρονικό ισοδύναμο Μήκους είναι η μετατροπή το Μήκους από μοίρες σε ώρες. Απλά μπορεί να γίνει με τη μέθοδο, Μήκος*4=αποτέλεσμα σε λεπτά.
Υπολογισμός θέσης πλανητών.
Για να κάνομε τον προσδιορισμό των πλανητικών τόπων, πρέπει να κάνομε χρήση των αστρονομικών εφημερίδων. Οι πίνακες αυτοί είναι, συνήθως, υπολογισμένοι για τον Πρώτο Μεσημβρινό και σε μεσημβρία. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι εύρεση των τόπων αυτών, όπως άλλωστε και για την κατάστρωση της Οικοθεσίας. Θα πρέπει να αναφέρω πως η κίνηση των πλανητών στο Ζωδιακό, είναι μακρά με ορθή φορά, στέκονται λίγο, γράφουν ένα μικρό τόξο με ανάδρομη φορά και μετά επαναλαμβάνουν την προηγούμενη κίνηση. Το ίδιο ισχύει για το φαινομενικό γεωκεντρικό σύστημα, το οποίο βέβαια στην πραγματικότητα δεν υφίστανται. Το γεγονός της Στάσης και της Ανάδρομης φοράς έχει ορισμένη σημασία για την παλαιά και νέα Αστρολογία. Το δεχόμαστε έτσι, μέχρι της απόρριψής του.
Ακολουθούν δύο εικόνες που δείχνουν τα σχήματα που δημιουργούνται από τέτοιες κινήσεις πλανητών.

Θα χρησιμοποιήσω το προηγούμενο παράδειγμα γέννησης, 1/6/1984, 3:00 μμ. Αθήνα.
Πρώτα μετατρέπομε τη δοσμένη ώρα σε
G.M.T. Μετά βρίσκομε τη μαθηματική διαφορά που έχει ο πλανήτης, αυτός του οποίου ζητάμε το μήκος στην Εκλειπτική. Η διαφορά παριστά την κίνηση του πλανήτη στις 24 ώρες της ημέρας και μας χρησιμεύει για τον καθορισμό της κίνησής του μέσα στο χρονικό διάστημα που παρήλθε από τη μεσημβρία μέχρι την ώρα της γέννησης. Το ίδιο κάνομε και για τις Αποκλίσεις των Πλανητών.
Όσον αφορά τις Αποκλίσεις των Πλανητών, η καθημερινή διαφοροποίησή τους είναι τόσο μικρή που μπορεί να υπολογιστεί νοητικά με ευκολία. Μοναδική εξαίρεση είναι η Σελήνη της οποίας ο υπολογισμός της Απόκλισης είναι ακριβώς όμοιος με των θέσεων των Πλανητών στον Ζωδιακό Κύκλο. Ο αντιλογάριθμος προστίθεται στην απόκλιση της μεσημβρίας, αν η απόσταση από τον Ισημερινό μεγαλώνει, είτε βόρεια είτε νότια. Αν η απόσταση μικραίνει, θα αφαιρείται. Η χρήση των Ημερήσιων Λογαρίθμων που είναι αναλογικοί στηρίζονται στους αριθμούς 24 και 60.
Τ
ο Μήκος που ορίζουν οι Εφημερίδες για την 1η και την 2α Ιουνίου 1984, είναι:

Ας υποθέσομε πως ζητούμε τη θέση της Σελήνης. Η ημερήσια κίνηση της Σελήνης είναι 11ο 40΄ 9΄΄. Αυτό προκύπτει από την αφαίρεση της θέσης της Σελήνης στην 1 Ιουνίου από τις 2 Ιουνίου, δηλαδή 12:7:17-3:26:35=11:40:9. Ο Λογάριθμος της κίνησης αυτής είναι 0,3133.

 

Ημέρα

Μήνας

Έτος

Ημερομηνία γέννησης

1

6

1984

 

Ώρα

Λεπτά

Δεύτερα

Ώρα γέννησης                                                     πμ        μμ

3

   

Συμβατική Ώρα Ατράκτου                             Ανατ.-         Δυτ. +

2

   

Θερινή ώρα

-

   

G.M.T.                                                                πμ        μμ

1

   

Ημερομηνία G.M.T.: 1/6/1984

     

Χρονικό Διάστημα πριν ή μετά το μεσημέρι (μεσοδιάστημα)

1

   

Λογάριθμος του προηγούμενου μεσοδιαστήματος

1,3802

   
       

Πλανήτης: Σελήνη

     

Ημερήσια κίνηση

11ο 40΄9΄΄

   

Λογάριθμος κίνησης

0,3133

   

Λογάριθμος μεσοδιαστήματος

1,3802

   

Άθροισμα λογαρίθμων 

0,6935

   

Σελήνη Καρκίνος

Καρκίνος

   

Ζώδιο που περιέχει τον πλανήτη

     

Μεσημβρινή θέση του πλανήτη

3ο 26΄35΄΄

   

Αντιλογάριθμος αθροίσματος                            πμ-          μμ+

4ο 52΄

   

Αντιλογάριθμος αθροίσματος, αντίστροφα για ανάδρομους      πμ-         μμ+

     

Θέση πλανήτη για τη δοσμένη ώρα

8ο 18΄ 35΄΄

   

Με τον ίδιο τρόπο βρίσκομε και τους υπόλοιπους πλανήτες και την Απόκλισή τους.
Τα κύρια συστήματα Οικοθεσίας είναι το Σύστημα των Ίσων Οίκων και τα συστήματα των Τεταρτημορίων.

Το σύστημα των Ίσων Οίκων είναι το παλαιότερο. Κάθε Οίκος αποτελείται από 30ο, αρχής γενομένης από τον Ωροσκόπο. Τα συστήματα των Τεταρτημορίων είναι εκείνη η μέθοδος που διαχωρίζοντας την Εκλειπτική, τοποθετούνται τρεις Οίκοι σε κάθε τεταρτημόριο του Ζωδιακού. Τα κυριότερα συστήματα Τεταρτημορίων είναι του Καμπάνους, του Ρεγκιομοντάνους και του Πλάσιντους. Στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε το τρίτο από αυτά τα συστήματα. Τα δύο πρώτα ονομάζονται συστήματα Χώρου και το τρίτο σύστημα Χρόνου.

 


Σημειώσεις:

Βήλος. Υπάρχουν στα αρχαία κείμενα αναφορές για τον Βήλο που ήταν γυιός του Ποσειδώνα και της Λιβύης εκ της οποίας και η χώρα Λιβύη.
Επίσης υπάρχουν αναφορές για τη θυγατέρα του Ινάχου, Ιώ, εκ της οποίας έγιναν τρία παιδιά, ο Αίγυτπος, ο Δαναός και ο Βήλος.  Ο Αίγυπτος έκανε πενήντα γιούς. Ο Δαναός πενήντα θυγατέρες. Ο Ευριπίδης όμως, μας πληροφορεί πως ο Βήλος είχε παιδιά τον Αίγυπτο και το Δαναό. Λέγει πως τα παιδιά του Βήλου ήταν πέντε: ο Αίγυπτος, ο Δαναός, ο Φοίνικας, ο Φινέας και ο Αγήνωρ.
Στην αστρολογία, πρώτοι ήταν οι Βαβυλώνιοι και όχι οι Αιγύπτιοι. Διότι ο Κρόνος έκανε το Βήλο και τον Χαναάν. Ο Χαναάν είναι ο πατέρας των Φοινίκων, ο οποίος γέννησε τον Χουμ που ονομάζεται από τους Έλληνες Άσβολος και είναι πατέρας των Αιθιόπων και αδελφός του Μεστραΐμ που είναι πατέρας των Αιγυπτίων. Οι Έλληνες λέγουν πως ο Άτλαντας εφεύρε την αστρολογία και ότι ο Άσβολος ήταν μάντις τον οποίο ο Ησίοδος στο έργο του ΑΣΠΙΣ αποκαλεί «ΟΙΩΝΙΣΤΗΝ>». Ο Άτλαντας είναι ο ίδιος με τον Ενώχ του οποίου παιδί είναι ο Μαθουσάλας που γνώριζε τις γνώμες του Θεού που έτσι σε μας έδωσε.
Αλλού βρίσκομε πως ο Βήλος ήταν παιδί του Διός και της Ιούς ή του Ποσειδώνα. Το όνομα σημαίνει «Ουρανός». Τα Θεϊκά κείμενα τον ονομάζουν Βήλα, που είναι ο Ζευς κατά τους Πέρσες. Τον δε τάφο του Βήλου ονομάζουν Οφιήτιδα, αλλά Οφιήτιδα καλούν και ένα λίθο. Και τούτο διότι στο δεξιό χέρι του ο Βήλος κρατεί ένα φίδι. Από αυτό το πέτρωμα λατομούνται οι οφίτες κίονες.
Σε άλλο κείμενο διαβάζομε ότι εκ της Ιούς προήλθε ο Έπαφος, εκ του οποίου η Λιβύη, εκ της οποίας ο Βήλος, εκ του ο οποίου ο Δαναός, εκ του οποίου η Υπερμνήστρα, η οποία φόνευσε τον σύζυγό της Λιγγέα. Από την Υπερμνήστρα έγινε ο Άβας, εκ του οποίου ο Προίτος, εκ του οποίου ο Ακρίσιος, εκ του οποίου η Δανάη. Από την Δανάη έγινε ο Περσεύς, εκ του οποίου ο Ηλεκτρυών, εκ του οποίου η Αλκμήνη. Και από την Αλκμήνη έγινε ο Ηρακλής. Όλοι μαζί είναι δεκατρείς χωρίς την Ιώ.
Επίσης, αλλού λέγεται πως η Λιβύη, θυγατέρα της Ιούς και του Πίκου Δία, με κάποιον που τον έλεγαν Ποσειδών, έκανε τρία παιδιά, τον Αγήνωρ, το Βήλο και τον Ενυάλιο. Οι δύο πρώτοι κατέλαβαν τη Συρία σε αναζήτηση της Ιούς που ζούσε ακόμα, και των αδελφών της. Αφού δεν βρήκαν κανένα εκεί, επέστρεψε ο μεν Βήλος στην Αίγυπτο που με την Σίδα έκανε δύο γιους τον Αίγυπτο και το Δαναό. Ο δε Αγήνωρ επέστρεψε στη Φοινίκη και με την Τυρώ έκανε τρεις γιους, τον Κάδμο, το Φοίνικα, το Σύρο, τον Κίλικα και μια θυγατέρα την Ευρώπη. Στην Φοινίκη έκτισε μια πόλη, την Τύρο στο όνομα της συζύγου του.

Μωυσής. Στο έργο του Μόλωνος διαβάζομε πως ο Αβραάμ που μεθερμηνεύεται «Φίλος Πατρός», έλαβε δύο γυναίκες, μια συγγενή και μια Αιγύπτια θεράπαινα (δούλα). Από την Αιγύπτια γέννησε δώδεκα γιους που βασίλευσαν στην Αραβία και οι Έλληνες τους γνωρίζουν με τα ίδια ονόματα. Από την γαμέτη (νόμιμη σύζυγο) έκανε γιο που Γέλωτα ονομάζουν Ελληνικά. Ο Γέλως και μια γυναίκα εγχώρια έκαναν ένδεκα παιδιά και δωδέκατο τον Ιωσήφ. Από αυτόν, τρίτος προήλθε ο Μωσής. Αυτά λέγει ο ΠΟΛΥΪΣΤΩΡ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ». 

Ο Βήρωσσος, συγγραφέας της Χαλδαϊκής αρχαιολογίας που άκμασε στους χρόνους του Μ. Αλεξάνδρου, βρήκε στη Βαβυλώνα πολλές γραφές που φυλάσσονταν με επιμέλεια, που είχαν ιστορίες για πολλές μυριάδες έτη. Ιστορίες για τον Ουρανό και τη Γη, τη Θάλασσα και τους βασιλείς της αρχαιότητας και τις πράξεις τους. Για τη θέση της γης της Βαβυλωνίας και της καρποφορίας της και των ζώων της Ερυθράς θάλασσας, φανερών και άλλων μυθικών. Αυτός μας λέγει πως Βήλον ονόμαζαν τον Δία, Σάνδην τον Ηρακλή, Αναϊτίδα την Αφροδίτη κλπ.
Λέγεται πως είχε μια κόρη την Σίβυλλα Δελφίς, την οποία φώναζαν και Άρτεμις, της οποίας μητέρα ήταν η Ερυμάνθη.
Ο Βήρωσσος ή Βήρωσος, λέγει πως η Σελήνη είναι μισοκαμένη σφαίρα, ήτοι έχει πυρ σε μισή πλευρά, «B®rvsow ²mipærvton sfaÝran t¯n sel®nhn». Λέγει ακόμα πως γέννηση λέγουν τον χρόνο, όμως χρόνος ορίζεται κατά τον Αριστοτέλη «αριθμός εστί κινήσεως κατά το πρότερον και ύστερον». Και σε αυτόν το όλον ήταν σκοτάδι και νερό, σε αυτό τέρατα ζώα. Γεννήθηκαν άνθρωποι δίπτεροι, και συχνά τετράπτεροι και διπρόσωποι με σώμα ένα και κεφάλια δύο, που ήταν και άνδρες και γυναίκες στη φύση και στο σώμα. Και άλλους ανθρώπους που είχαν πόδια αιγών και κέρατα, με τα πίσω πόδια ίππων και τα μπροστινά ανθρώπων. Γεννήθηκαν ταύροι με κεφάλια ανθρώπων και σκυλιά τετρασώματα με ουρά ψαριού στο πίσω μέρος του σώματος. Και ίπποι με κεφάλια κυνοκέφαλων και ανθρώπων και με κεφαλές άλλων ζώων. Και μαζί με αυτά ψάρια και ερπετά και φίδια και άλλα ζώα πολλά και θαυμαστά με παράξενες όψεις, όπως έχουν αποτυπωθεί στο ναό του Βήλου. Άρχοντας όλων τούτων ήταν μια γυναίκα της οποίας το όνομα ήταν Ομόρωκα. Στα Χαλδαϊκά αυτό το όνομα είναι Θαλάτθ που μεθερμηνεύεται στα Ελληνικά Θάλασσα, σύμφωνα με την ισοψηφία, Σελήνη. Ήρθε λοιπόν, ο Βήλος και διαχώρισε κατά μήκος τη γυναίκα και το μεν μισό αυτής έκανε τη γη, το δε άλλο μισό τον ουρανό. Και έκρυψε τα ζώα που ήταν σε αυτήν. Μετά ο Βήλος έκοψε στο σκότος στο μέσον και χώρισε τη γη από τον ουρανό. Και έκανε διάταξη στον κόσμο και συνεχίζεται η θεογονία σε οντότητες που ζουν στο ηλιακό φως και σε αυτές που όχι. Ο Βηρώσος λέγει πως την ιέρεια της Ήρας λέγουν «ΣΑΡΑΧΗΡΩ».

Σίβυλλα, κόρη του Απόλλωνος και της Λαμίας.
Γεννήθηκε στους χρόνους της Τρωϊκής Αλώσεως μετά από 483 έτη, έγραψε τα βιβλία. «περί παλμών», «μέλη», «χρησμούς». Λέγεται πως βρήκε ένα είδος λύρας σε μορφή τριγώνου.
Υπάρχουν γενικά διάφορες Σίβυλλαι σε διάφορους τόπους και χρόνους, σε συνολικό αριθμό δέκα. Εν συντομία είναι: πρώτη η Χαλδαία Περσίς, η κυρίως καλουμένη Σαμβήθη, δεύτερη η Λίβυσσα, τρίτη η Δελφίς, που τάχθηκε στους Δελφούς, τέταρτη η Ιταλική στην Κιμμερία της Ιταλίας, πέμπτη η Ερυθραία που προείπε για τον Τρωϊκό πόλεμο,έκτη η Σαμία που κυρίως καλείται Φυτώ για την οποία έγραψε ο Ερατοσθένης, έβδομη η Κυμαία που λέγεται και Αμαλθία και Ιεροφίλη, όγδοη η Ελλησποντία στα χρόνια του Σόλωνα και Κύριου, ένατη η Φρυγία και δέκατη η Τιγουρτία με τον όνομα Αβουναία.  Σίβυλλα ε
ίναι Ρωμαϊκή λέξη και ερμηνεύεται Ελληνικά, «η προφήτις», δηλαδή η μάντισσα.

nooriya blogger facebook pinterest