Η Αστρολογία είναι σύνθεση μαντικής και μοίρας. Είναι τα δώρα από τους Θεούς, η αβεβαιότητα της μοίρας, η αιτιοκρατία, η μετατόπιση προς την αιτιοκρατία πάνω από το χρόνο. Η αστρολογία και η ακρίβεια της μοίρας τείνει στη διαφυγή από τη μοίρα.
Στοιχεία της Αστρολογίας και της Κοσμολογίας, ενός κλάδου της μεταφυσικής, δίνει ο Πλάτων στην Πλατωνική Κοσμολογία του, στον Τίμαιο, όπου συμβαίνει η ανύψωση της αστρονομίας και της αστρολογίας. Η Στωική Κοσμολογία εκφράζεται με τον Μανίλιου με την πεποίθηση πως ο κόσμος κυβερνάται από αιτία, οι ουρανοί είναι αμετάβλητοι. Έτσι προκύπτει η αστρολογική μοιρολατρία.
Στην Ιστορία της Αστρολογίας συναντάμε την Βαβυλωνιακή Αστρολογία, που είναι ένα σύστημα αριθμών βασισμένο στον αριθμό 60, ένα σύστημα τόπου, με δεδομένα παρατήρησης και ανάλυση αστερισμών. Την Αιγυπτιακή Αστρολογία, όπου ο Σείριος – Σώθις και η ανατολή του Νείλου είναι καθοριστικά, καθώς επίσης, οι Δεκανοί. Την Ελληνική Αστρολογία, δοσμένη από τον Όμηρο και τον Ησίοδο, τους Πυθαγορείους, τον Εύδοξο, τον Ίππαρχο. Οι Έλληνες ανέφεραν την Μετάπτωση των Ισημεριών. Την Ρωμαϊκή Αστρολογία με τους Νεοπυθαγόρειους. Ο Δωρόθεος, ο Κλαύδιος Πτολεμαίος με την Τετράβιβλος κλπ. Ακόμα, υπήρχαν Ρωμαίοι Αυτοκράτορες που έγραψαν για την Αστρολογία, όπως ο Αύγουστος που δημοσίευσε ωροσκόπιο και έκοψε νόμισμα με τη μορφή του Αιγόκερω. Ο Τιβέριος που έγραψε τα διηγήματα ενός τρομερού τυράννου.
Οι μηχανισμοί της Αστρολογίας συνδέουν την Κοσμική Συμπάθεια και την Ουράνια Επιρροή, την ανθρώπινη γέννηση και την κληρονομική σκέψη διαμέσου των Ουρανίων Σφαιρών.
Βασικά αρχαία είδη της είναι η Ωριαία Αστρολογία και η Γενέθλια Αστρολογία. Η Αστρολογία βασίστηκε στον Γεωκεντρικό Κόσμο, στην Εκλειπτική και τον Ζωδιακό, στα Ηλιοστάσια και τις Ισημερίες και στους Δεκανοί.
Οι Αστερισμοί του Ζωδιακού:
Κριός Ταύρος Δίδυμοι Καρκίνος Λέων Παρθένος Ζυγός Σκορπιός Τοξότης Αιγόκερως Υδροχόος Ιχθείς
Οι Πλανητικές Δυνάμεις:
Κρόνος Δίας Άρης Ήλιος Αφροδίτη Ερμής Σελήνη
Χαρακτηριστικά των Πλανητών:

Πλανήτης

Ευεργετικός

Επιβλαβής

Αρσενικός

Θηλυκός

Ζεστός

Κρύος

Ξηρός

Υγρός

Κρόνος

 

*

*

   

**

*

 

Δίας

*

 

*

 

**

   

*

Άρης

 

*

*

 

*

 

**

 

Ήλιος

*

 

*

 

**

 

*

 

Αφροδίτη

*

   

*

*

   

**

Ερμής

*

*

*

*

*

*

*

*

Σελήνη

*

   

*

 

*

 

**

 Οίκοι των Πλανητών – οι Εξάρσεις τους ή όπου εξουσιάζουν

Νυχτερινοί Οίκοι

Πλανήτης

Ημερήσιοι Οίκοι

Υδροχόος

Κρόνος

Αιγόκερως

Ιχθείς

Δίας

Τοξότης

Κριός

Άρης

Σκορπιός

Ταύρος

Αφροδίτη

Ζυγός

Δίδυμοι

Ερμής

Παρθένος

Καρκίνος – Σελήνη

Σελήνη / Ήλιος

Λέων Ήλιος

Σχέσεις μεταξύ των Πλανητών

Σύνοδος

Διάμετρος

Τρίγωνο

Αντίσκιον

Τετράγωνο

Εξάγωνο

Στον 13ο Μαγικό Ελληνικό Πάπυρο στους στίχους 707 ως 714, διαβάζομε:

«διαφορετικά εκτιμώντας τα μέλλοντα σε σένα προς τακτοποίηση της ζωής σου, λέγεται. Εσύ δε ρώτα. « Κύριε, τι είναι στην τύχη για μένα;» Και θα σου πει και περί του άστρου σου και ποιο είναι το πνεύμα σου και ο ωροσκόπος σου και που θα ζήσεις και που θα αποθάνεις. Αν δε κάτι κακό ακούσεις, μην φωνάξεις, μην κλάψεις, αλλά ζήτησε για να απομακρύνει αυτός ή εξαπατήσει [ή εργαστεί μεθοδικά. Διότι μπορεί τα πάντα αυτός ο Θεός.»
ἀλλὰ κατηξιώθης τῶν πρὸς διόρθωσιν βίου μελλόντων σοι λέγεσθαι. σὺ δὲ πυνθάνου· δέσποτα, τί μοι εἵμαρται; καὶ ἐρεῖ σοι καὶ περὶ ἄστρου καὶ ποῖός ἐστιν ὁ σὸς δαίμων καὶ ὁ ὡροσκόπος, καὶ ποῦ ζήσῃ καὶ ποῦ ἀποθανεῖσαι. ἐὰν δέ τι φαῦλον ἀκούσῃς, μὴ κράξῃς, μὴ κλαύσῃς, ἀλλὰ ἐρώτα, ἵνα αὐτὸς ἀπαλείψῃ ἢ μεθοδεύσῃ. δύναται γὰρ πάντα ὁ θεὸς οὗτος.
Στους στίχους 633 ως 640, διαβάζομε: «... Προστάτεψέ με από κάθε κάθε μία της δικής μου αστρολογικής μοίρας, διέλυσε από τα δεσμά το σάπιο πεπρωμένο, διαμοίρασέ μου ωφέλειες στην γέννησή μου [ωροσκόπος, αύξησε την δική μου ζωή και σε πολλές ωφέλειες, διότι είμαι υποταγμένος σε εσένα και ζητώ βοήθεια από σένα και ύμνησα στο δικό σου πραγματικό και άγιο όνομα, κύριε, ένδοξε, κυβερνήτη του κόσμου, απειρότατε, μέγιστε, περιθάλποντα, διανομέα, Σάραπι.»
διαφύλαξόν με ἀπὸ πάσης τῆς ἰδίας μου ἀστρικῆς, ἀνάλυσόν μου τὴν σαπρὰν εἱμαρμένην, μέρισόν μοι ἀγαθὰ ἐν τῇ γενέσει μου, αὔξησόν μου τὸν βίον καὶ ἐν πολλοῖς ἀγαθοῖς, ὅτι δοῦλός εἰμι σὸς καὶ ἱκέτης καὶ ὕμνησά σου τὸ αὐθεντικὸν ὄνομα καὶ ἅγιον, κύριε, ἔνδοξε, κοσμοκράτωρ, μυριώτατε, μέγιστε, τροφεῦ, μεριςτά, Σάραπι.
Στο βιβλίο «Περί μηνών» του Ιωάννη Λαυρεντίου του Λυδού, αναγράφονται οι αστρικές θέσεις της κτίσης της Ρώμης: Ῥωμύλος δὲ κτίζει τὴν Ῥώμην τῇ πρὸ δεκαμιᾶς Καλενδῶν Μαΐου, κατὰ τὸ τρίτον τῆς ἕκτης, ἢ ὡς ἕτεροι κατὰ τὸ δεύτερον τῆς ὀγδόης· ἡ δὲ ὥρα τῆς πόλεως ὥρα δευτέρα πρὸ τρίτης, ὡς Ταρρούτιος ὁ μαθηματικὸς κατεστήριξεν, Διὸς μὲν ἰχθῦσι, Κρόνου δὲ καὶ Ἀφροδίτης καὶ Ἄρεος καὶ Ἑρμοῦ Σκορπίῳ, Ἡλίου δὲ Ταύρῳ καὶ Σελήνης Ζυγῷ· ἢ ὡς ἕτεροι Ἠλίου μὲν Ταύρῳ, Σελήνης δὲ Παρθένῳ, Κρόνου δὲ Ζυγῷ, Διὸς δὲ Λέοντι, Ἄρεος Ζυγῷ, Ἀφροδίτης Ταύρῳ, Ἑρμοῦ Κριῷ. ἀρχὴν δὲ ἐνιαυτοῦ δίδωσι Ῥωμύλος τὸν Μάρτιον πρὸς τιμὴν Ἄρεος· ἐξ αὐτοῦ γὰρ αὐτὸν γενέσθαι λόγος .... δέκα μόνοις μησίν.
Βιβλίον 1 τμήμα 14 γραμμή 1 ως 12
Στα Ερμητικά του Ιωάννη Στοβαίου, σε ελεύθερη απόδοση διαβάζομε:
«Σου είπα, γιέ μου, ότι υπάρχει ένα σώμα που εσωκλείει όλα τα πράγματα. Πρέπει να συλλάβεις τη μορφή εκείνου του σώματος σαν κυκλική, γιατί τέτοια είναι η μορφή του Σύμπαντος... Και πρέπει να καταλάβεις ότι κάτω από τον κύκλο αυτού του σώματος είναι τοποθετημένοι οι τριάντα έξι Δεκανοί, μεταξύ του κύκλου του Σύμπαντος και του Ζωδιακού, που χωρίζουν τον έναν κύκλο από άλλο. Αφ' ενός τον υποστηρίζουν, τρόπον τινά, τον κύκλο του Σύμπαντος και αφ' ετέρου περιορίζουν τον Ζωδιακό που κινείται σε έναν κύκλο με τους πλανήτες. Έχουν την ίδια δύναμη όπως τη μετακίνηση του Όλου, με τις στροφές με τα Επτά... Και υπαγόμενος στους Δεκανούς είναι ο αστερισμός που καλείται Άρκτος, η οποία είναι κεντρικά τοποθετημένη όσον αφορά τον Ζωδιακό. Η Άρκτος αποτελείται από επτά αστέρες και έχει πάνω από το κεφάλι της μια άλλη Άρκτο για να αντιπαρατάσσεται με αυτήν. Η λειτουργία της Άρτου μοιάζει με αυτή του άξονα μιας ρόδας. Δεν δύει ποτέ, δεν ανατέλλει, αλλά τηρεί σε μια θέση που περιστρέφεται γύρω από ένα σταθερό σημείο και που κάνει τον Ζωδιακό Κύκλο να περιστρέφεται... Η δύναμη με την οποία λειτουργεί σε κάθε περίπτωση που συμβαίνει σαν σε πεπρωμένο στους ανθρώπους ομαδικά, προέρχονται από τους Δεκανούς. Παραδείγματος χάριν, συντριβές των βασιλέων, επαναστάσεις των πόλεων, λιμοί, χολέρες, ανατροπές της θάλασσας, σεισμοί κανένα από αυτά τα πράγματα, γιε μου, δεν πραγματοποιείται χωρίς την εργασία των Δεκανών. Και εκείνα τα πράγματα που επίσης συμβαίνουν σαν πεπρωμένο στα άτομα προκύπτουν χωριστά από τα έργα των Δεκανών. Γιατί εάν οι Δεκανοί κυβερνούν πέρα από τους επτά πλανήτες και είμαστε υπαγόμενοι των πλανητών, δεν βλέπεις ότι η δύναμη που τίθεται σε δράση από τους Δεκανούς φθάνει σε μας επίσης ή διαμέσου των Πλανητών; Και εκτός από αυτό, γιε μου, πρέπει να ξέρεις ότι υπάρχει ακόμα ένα είδος εργασίας που κάνουν οι Δεκανοί: σπέρνουν επάνω στη γη τους σπόρους ορισμένων δυνάμεων, μερικών ωφέλιμων και άλλων πιο ολέθριων, τις οποίες πολλοί καλούν Δαίμονες.» Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο:
Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Τάτ
ΤΑΤ Ἐπεί μοι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν γενικοῖς λόγοις ὑπέσχου δηλῶσαι περὶ τῶν τριάκοντα ἓξ δεκανῶν, νῦν μοι δήλωσον περὶ αὐτῶν καὶ τῆς τούτων ἐνεργείας.
ἙΡΜ. Οὐδεὶς φθόνος, ὦ Τάτ, καὶ ὁ κυριώτατος πάντων λόγος καὶ κορυφαιότατος οὗτος ἂν εἴη· σὺ δὲ νόει οὕτως. Ἔφαμέν σοι περὶ τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου, τοῦ καὶ ζῳοφόρου, καὶ τῶν πέντε πλανητῶν καὶ ἡλίου καὶ σελήνης καὶ τοῦ ἑκάστου τούτων κύκλου.
ΤΑΤ Ἔφης γάρ, ὦ Τρισμέγιστε.
ἙΡΜ. Οὕτως βούλομαί σε νοεῖν καὶ περὶ τῶν τριάκοντα ἓξ δεκανῶν μεμνημένον ἐκείνων, ἵν' εὔγνωστός σοι καὶ ὁ περὶ τούτων λόγος γένηται.
ΤΑΤ Μέμνημαι, ὦ πάτερ.
ἙΡΜ. Ἔφαμέν που, ὦ τέκνον, περιεκτικὸν τῶν ἁπάντων εἶναι σῶμα· ἐννόησον οὖν καὶ αὐτὸς ὥσπερ κυκλοειδὲς σχῆμα· καὶ γὰρ οὕτως ἔχει τὸ πᾶν.
ΤΑΤ Τοιοῦτον σχῆμα νοῶ οὕτως ὡς λέγεις, ὦ πάτερ.
ἙΡΜ. Ὑπὸ δὲ τὸν κύκλον τοῦ σώματος τούτου τετάχθαι τοὺς τριάκοντα ἓξ δεκανούς, μέσους τοῦ παντὸς κύκλου καὶ τοῦ ζῳδιακοῦ, διορίζοντας ἀμφοτέρους τοὺς κύκλους, καὶ ὥσπερ ἐκεῖνον μὲν κουφίζοντας τὸν ζῳδιακόν, [καθορίζοντας, συμφερομένους δὲ τοῖς πλάνησι, καὶ ἰσοδυναμεῖν τῇ τοῦ παντὸς φορᾷ κατὰ τὸ ἐναλλὰξ τοῖς θ' ἑπτά· καὶ τὸ μὲν περιεκτικὸν ἐπέχειν σῶμα #ἔσχατον γὰρ ἂν ἦν ἐν τῇ φορᾷ, αὐτὸ καθ' αὑτὸ ὄν, τῷ τάχει$· ἐπισπεύδειν δὲ τοὺς ἑπτὰ ἄλλους κύκλους διὰ τὸ βραδυτέραν κίνησιν κινεῖσθαι τοῦ παντὸς κύκλου. Ὥσπερ οὖν ἀνάγκη αὐτοὺς κινεῖσθαι καὶ τὸν τοῦ παντός. Νοήσωμεν οὖν καὶ [τὰσ τῶν ἑπτὰ καὶ τοῦ παντὸς τὸν κύκλον, μᾶλλον δὲ τὰ ἐν κόσμῳ ἅπαντα ὡσπερεὶ φύλακας αὐτοὺς περιίστασθαι, καὶ συνέχοντας τὰ πάντα καὶ τηροῦντας τὴν τῶν πάντων εὐταξίαν.
ΤΑΤ Οὕτως γὰρ νοῶ, πάτερ, ἐξ ὧν λέγεις.
ἙΡΜ. Ἔτι δὲ νόησον, Τάτ, ὅτι καὶ ἀπαθεῖς εἰσιν, ὧν οἱ ἄλλοι ἀστέρες πάσχουσιν· οὔτε γὰρ ἐπεχόμενοι τὸν δρόμον στηρίζουσιν οὔτε κωλυόμενοι ἀναποδίζουσιν, ἀλλ' οὐδὲ μὴν ὑπὸ τοῦ φωτὸς τοῦ ἡλίου σκέπονται, ἅπερ πάσχουσιν οἱ ἄλλοι ἀστέρες· ἐλεύθεροι δὲ ὄντες ὑπεράνω πάντων ὥσπερ φύλακες ἀκριβεῖς καὶ ἐπίσκοποι τοῦ παντὸς περιέχονται τῷ νυχθημέρῳ τὸ πᾶν.
ΤΑΤ Ἆρ' οὖν καὶ οὗτοι, ὦ πάτερ, ἔχουσι πρὸς ἡμᾶς ἐνέργειαν;
ἙΡΜ. Τὴν μεγίστην, ὦ τέκνον. Εἰ γὰρ ἐκείνοις ἐνεργοῦσι, πῶς οὐ καὶ ἡμῖν; καὶ καθ' ἕνα ἕκαστον καὶ κοινῇ; Οὕτως, ὦ τέκνον, τῶν καθολικῶς πάντων συμβαινόντων τῇ ἐνεργείᾳ ἀπὸ τούτων ἐστιν. οἷον #ὃ λέγω νόησον$ βασιλειῶν μετατροπαί, πόλεων ἐπαναστάσεις, λιμοί, λοιμοί, ἀμπώτεις θαλάσσης, γῆς σεισμοί, οὐδὲν τούτων, ὦ τέκνον, χωρὶς τῆς τούτων ἐνεργείας γίνεται. Ἔτι τε πρὸς τούτοις νόησον· εἰ γὰρ οὗτοι μὲν ἐπιστατοῦσιν ἐκείνων, ἡμεῖς δὲ καὶ ὑπὸ τοὺς ἑπτά ἐσμεν, οὐ νοεῖς καὶ εἰς ἡμᾶς τινα ἐκείνων φθάνειν ἐνέργειαν, ἤτοι ὑπ' αὐτῶν, ἢ δι' ἐκείνων;
ΤΑΤ Τίς δ' ἂν αὐτοῖς εἴη, ὦ πάτερ, ὁ τοῦ σώματος τύπος;
ἙΡΜ. Τούτους οὖν καλοῦσιν οἱ πολλοὶ δαίμονας· οὐδὲ γὰρ ἴδιόν τί ἐστι γένος τὸ τῶν δαιμόνων οὔτε ἄλλα σώματα ἔχοντες ἐξ ἰδίας τινὸς ὕλης οὔτε ψυχῇ κινούμενοι ὥσπερ ἡμεῖς, ἀλλὰ ἐνέργειαί εἰσι τῶν τριάκοντα ἓξ τούτων θεῶν. Ἔτι δὲ πρὸς τούτοις νόησον, ὦ Τάτ, ἐνέργημα τούτων, ὅτι καὶ εἰς τὴν γῆν σπερματίζουσιν ἃς καλοῦσι τάνασ, τὰς μὲν σωτηρίους, τὰς δὲ ὀλεθριωτάτας. Ἔτι καὶ ἐν οὐρανῷ φερόμενοι ἀστέρες γεννῶσιν αὐτοῖς ὑπολειτουργούς, οὓσ καὶ ὑπηρέτας καὶ στρατιώτας ἔχουσιν. Οὗτοι δὲ ὑπ' ἐκείνων μιγνύμενοι φέρονται ἐν τῷ αἰθέρι αἰωρούμενοι, τὸν τούτου τόπον ἀναπληροῦντες, ὅπως μηδεὶς ᾖ τόπος ἄνω κενὸς ἀστέρων, συγκοσμοῦντες τὸ πᾶν, ἐνέργειαν ἰδίαν ἔχοντες, ὑποτεταγμένην δὲ τῇ τῶν τριάκοντα ἓξ ἐνεργείᾳ· ἐξ ὧν καὶ κατὰ τὰς χώρας φθοραὶ γίνονται τῶν ἄλλων ἐμψύχων ζῴων καὶ ἡ πληθὺς τῶν λυμαινομένων ζῴων τοὺς καρπούς. Ὑπὸ δὲ τούτους ἐστὶν ἡ καλουμένη ἄρκτος, κατὰ μέσον τοῦ ζῳδιακοῦ, ἐξ ἀστέρων συγκειμένη ἑπτά, ἔχουσα ἀντίζυγον ἑτέραν ὑπὲρ κεφαλῆς. Ταύτης μὲν ἡ ἐνέργειά ἐστι καθάπερ ἄξονος, μηδαμοῦ μὲν δυνούσης μηδὲ ἀνατελλούσης, μενούσης δὲ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, [τῆσ περὶ τὸ αὐτὸ στρεφομένης, ἐνεργούσης δὲ τὴν τοῦ ζῳοφόρου κύκλου περιφοράν, παραδιδοῦσαν τὸ πᾶν τοῦτο ἀπὸ μὲν τῆς νυκτὸς ἡμέρᾳ, ἀπὸ δ' ἡμέρας νυκτί. Μετὰ δὲ ταύτην ἐστὶν ἄλλος χορὸς ἀστέρων, οὓς ἡμεῖς προσηγοριῶν οὐ κατηξιώσαμεν, οἱ δὲ μεθ' ἡμᾶς μιμησάμενοι μὲν καὶ αὐτοὶ προσηγορίας τούτοις θήσονται. Κάτωθεν δὲ τῆς σελήνης εἰσὶν ἕτεροι ἀστέρεσ φθαρτοί, ἀργοί, πρὸς ὀλίγον χρόνον συνιστάμενοι, εἰς τὸν ὑπὲρ γῆς ἀέρα ἐξ αὐτῆς τῆς γῆς ἀναθυμιώμενοι, οὓς καὶ ἡμεῖς ὁρῶμεν διαλυομένους, τὴν φύσιν ὁμοίαν ἔχοντας τοῖς ἀχρήστοις τῶν ἐπὶ γῆς ζῴων, ἐπὶ ἕτερον δὲ οὐδὲν γίνεται ἢ ἵνα μόνον φθαρῇ, οἷον τὸ τῶν μυιῶν γένος καὶ τῶν ψυλλῶν καὶ τῶν σκωλήκων καὶ τῶν ἄλλων τῶν ὁμοίων καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ὦ Τάτ, οὔτε ἡμῖν οὔτε τῷ κόσμῳ χρήσιμά ἐστι, τοὐναντίον δὲ λυπεῖ ἐνοχλοῦντα, παρακολουθήματα ὄντα τῆς φύσεως καὶ κατὰ τὸ περιςσὸν τὴν γένεσιν ἔχοντα· τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ οἱ ἀπὸ τῆς γῆς ἀναθυμιώμενοι ἀστέρες τὸν μὲν ἄνω τόπον οὐ καταλαμβάνουσιν #ἀδυνατοῦσι γὰρ ὡς κάτωθεν ἀνιόντεσ$, πολὺ δὲ τὸ ἐμβριθὲς ἔχοντες, ἑλκόμενοι κάτω ὑπὸ τῆς ἰδίας ὕλης διαχέονται ταχέως καὶ διαλυθέντες πίπτουσι πάλιν εἰς γῆν μηδὲν ἕτερον ἐνεργήσαντες, ἢ μόνον ὀχλήσαντες τῷ ὑπὲρ γῆν ἀέρι. Ἕτερόν ἐστι γένος, ὦ Τάτ, τὸ τῶν καλουμένων κομητῶν, κατὰ καιρὸν ἐπιφαινομένων καὶ πάλιν μετὰ χρόνον ὀλίγον ἀφανῶν γινομένων, μήτε ἀνατελλόντων μήτε δυνόντων μήτε διαλυομένων, οἵτινες φανεροὶ ἄγγελοι καὶ κήρυκες καθολικῶν ἀποτελεσμάτων γίνονται μελλόντων ἔσεσθαι· οὗτοι δὲ τὸν τόπον ἔχουσιν ὑπὸ τὸν κύκλον τὸν τοῦ ἡλίου. Ἐπὰν οὖν μέλλῃ τι τῷ κόσμῳ συμβαίνειν, οὗτοι φαίνονται καὶ φανέντες ὀλίγας ἡμέρας, πάλιν ὑπὸ τὸν κύκλον ἐλθόντες τοῦ ἡλίου ἀφανεῖς μένουσιν, ἐν τῷ ἀπηλιώτῃ φανέντες ἄλλοι, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ βορρᾷ, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ λιβί, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ νότῳ· μάντεισ δὲ τούτους προσηγορεύσαμεν. Καὶ ἀστέρων ἥδε φύσις. [Ἀστέρες δὲ ἄστρων διαφορὰν ἔχουσιν. Ἀστέρες μὲν γάρ εἰσιν οἱ ἐν τῷ οὐρανῷ αἰωρούμενοι, ἄστρα δὲ τὰ ἐγκείμενα ἐν τῷ σώματι τοῦ οὐρανοῦ, συμφερόμενα δὲ τῷ οὐρανῷ, ἐξ ὧν δώδεκα ζῴδια προσηγορεύσαμεν. Ὁ ταῦτα μὴ ἀγνοήσας ἀκριβῶς δύναται νοῆσαι τὸν θεόν, εἰ δὲ καὶ τολμήσαντα δεῖ εἰπεῖν, καὶ αὐτόπτης γενόμενος θεάσασθαι καὶ θεασάμενος μακάριος γενέσθαι.
ΤΑΤ Μακάριος ὡς ἀληθῶς, ὦ πάτερ, ὁ τοῦτον θεασάμενος.
ἙΡΜ. Ἀλλ' ἀδύνατον, ὦ τέκνον, τὸν ἐν σώματι τούτου εὐτυχῆσαι. Δεῖ δὲ προγυμνάζειν αὑτοῦ τινα τὴν ψυχὴν ἐνθάδε, ἵνα ἐκεῖ γενομένη, ὅπου αὐτὴν ἔξεστι θεάσασθαι, ὁδοῦ μὴ σφαλῇ. Ὅσοι δὲ ἄνθρωποι φιλοσώματοί εἰσιν, οὗτοι οὐκ ἄν ποτε θεάσαιντο τὴν τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ ὄψιν. Οἷον γάρ ἐστι κάλλος, ὦ τέκνον, τὸ μήτε σχῆμα μήτε χρῶμα μήτε σῶμα ἔχον.
ΤΑΤ Εἴη δ' ἄν τι, ὦ πάτερ, χωρὶς τούτων καλόν;
ἙΡΜ. Μόνος ὁ θεός, ὦ τέκνον, μᾶλλον δὲ τὸ μεῖζόν τι ὄν, τοῦ θεοῦ τὸ ὄνομα.
„Βιβλίο 1 κεφάλαιο 21 τμήμα 9 γραμμές 1 ως 136

nooriya blogger facebook pinterest