Τον 8ο αιώνα, ο Όμηρος στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια και ειδικά στην περιγραφή της ασπίδας του Αχιλλέα και οι οδηγίες
για τον πλου της Καλυψώς στον Οδυσσέα, κατονομάζει συστάδες αστέρων και αστερισμούς. Δηλαδή αναφέρει τις Πλειάδες, τις Υάδες, την Μεγάλη Άρκτο, τον Ωρίωνα, τον Σείριο, τους επτά αστέρες της Λυκαονίας (Άμαξα) και το Αρκτούρο.
Ειδικά για την Μεγάλη Άρκτο λέει "«που την λένε και Άμαξα, που μόνο δεν βυθίζεται αυτή στα νερά του βυθού». Αυτό σημαίνει ότι οι αστέρες του αστερισμού ποτέ δεν βυθίζονται κάτω από τον ορίζοντα, ποτέ δεν ανατέλλουν ή δύουν.
Οι Πλειάδες ή "οι επτά αδελφές"
Οι σημερινές περιγραφές προέρχονται από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, που ίσως ακολούθησε τις θέσεις και αναφορές του Ιππάρχου και του Στην οποία πρωταγωνιστεί μορφή της Μεγάλης Άρκτου σχήμα; Περίγραμμα σημερινή προέρχεται από τον Πτολεμαίο (150 μ.Χ.). Θεωρείται πως ακολούθησε αυτά που ανέφεραν ο Ίππαρχος (190 - 120 πΧ, Έλληνας αστρολόγος, αστρονόμος, γεωγράφος και μαθηματικός της Ελληνιστικής Περιόδου) και ο Τιμοχάρης ο Αλεξανδρεύς (320 – 260 πΧ, Έλληνας αστρονόμος και φιλόσοφος). Επίσης, η Μεγάλη Άρκτος που αναφέρει ο Όμηρος κοιτάζει προς Ωρίωνα ακριβώς όπως και σήμερα. Έτσι θα θεωρήσουμε ότι είναι βασικά η ίδια εικόνα.
Ωστόσο, παρατηρώντας περί το 1995, θα διαπιστώσομε πως εμπρός και πίσω αριστερά στα πόδια και ότι ο Αλκάιντ (القائد - ο αρχηγός των Κορών της Άρκτου. Οι Κόρες είναι ο Αλκάιντ, ο Μιζάρ (المئزر) και ο Αλιούτ (الإلية) ο Αστέρας στην άκρη της ουράς μπορεί να είναι κάτω από τον Ορίζοντα. Τα πόδια της χαρακτηρίζονται από εμφανή ζεύγη αστέρων - ο Ταλιθά (لقفزة الثالثة) και ο Τάνια - και στο δεξί πίσω πόδι, κατά τον Πτολεμαίο βρίσκεται το ζευγάρι Αλάουλα επειδή δεν είναι ποτέ περί του Πόλου, εκτός σε εξαιρετικά υψηλά γεωγραφικά πλάτη.
Θα πρέπει να λάβομε υπόψιν μας πως οι θέσεις είναι εντελώς διαφορετικές με αυτές της περιόδου του Ομήρου. Και αυτό λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών, μια ταλάντευση του Άξονα της Γης κάθε 26.000 χρόνια, που αλλάζει τη θέση του Βορείου Ουράνιου Πόλου. Το ερώτημα λοιπόν είναι, πότε ήταν η Μεγάλη Άρκτος πέριξ του Πόλου; Η απάντηση μπορεί να βρεθεί με τη χρήση του υπολογιστή για την προσομοίωση των αρχαίων ουρανών και για το έτος 750 π.Χ..
Κάνοντας έτσι, θα δούμε πως ο Όμηρος ήταν ακριβής. Η Μεγάλη Άρκτος δεν δύει, ούτε ανατέλλει. Επίσης, δεν υπήρχε κατάλληλος αστέρας στο Βορρά κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής, έτσι ώστε η Μεγάλη Άρκτος, ήταν ο καλύτερος οδηγός για διευθύνσεις προς τα βόρεια και για τα ταξίδια του Οδυσσέα. Η Καλυψώ, η ένδοξη νύμφη, πρόσταξε πως στο ταξίδι του στον ωκεανό, θα πρέπει να κρατά αυτόν τον αστερισμό, πάντα στα αριστερά του.
Ουράνιες θέσεις το 750 πΧ.
Ο χάρτης του ουρανού δείχνει τα σύνολα των αστερισμών και αστέρων. Στον Βόρειο Ουράνιο Πόλο (NCP) δεν υπάρχει κανείς αστέρας. Επίσης, όπως είναι σωστό, οι Πλειάδες και Υάδες είναι στον αστερισμό του Ταύρου, με εξαιρετικό φως. Δείτε τους χάρτες του ουρανού:
Αυτές είναι οι θέσεις για το 2011,
Τον 8ο αιώνα π.Χ. ο Ησίοδος αναφέρει στο έργο του "Έργα και Ημέραι", ένα ημερολόγιο εργασιών, ορισμένες από τις ομάδες αστέρων του Ομήρου. Τις ανατολές και δύσεις και τις διελεύσεις τους μαζί με τις Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια, τις φάσεις της Σελήνης, δίνοντας ένα γεωργικό χρονοδιάγραμμα για τη φύτευση και τη συγκομιδή, για τον καιρό και την ναυσιπλοΐα.